ProZ.com translation contests »
32nd Translation Contest: "Movie night" » English to Gujarati » Entry by Chintan Shah


Source text in English

Translation by Chintan Shah (#37250)

To say that I was compelled by Parasite from start to finish is an understatement; its filming style with tracking shots are enthralling. Having watched several Korean films during the London Korean Film Festival, I was familiar with the usual genres employed in such films but Parasite seemed to defy them all! Parasite is comedic, in a quirky way, it is also a thriller, straddles class divisions and also depicts a family tale amongst other genres and is therefore likely to appeal to all ages.

Parasite truly deserves to be watched in a cinema to appreciate its nuances and the stylish cinematography. As a summary, to avoid spoilers, Parasite tells the tale of the interaction between the Park family and the Kim’s, an unemployed family, whose contrasting worlds collide with long lasting consequences.

[...]Bong Joon-Ho manages to pique the audience’s interest with brightly lit shots coupled with the effective use of indoor space, and it is surprising to realise, after the film’s 2 hour 12 minute length, that most of the scenes occur within the Park family’s home. The mundane elements of domesticity are displayed with an intriguing perspective showcasing Bong Joon-Ho’s flair. It is a slow burner but you will revel in its beauty and ingenuity as Parasite convinces that it operates solely on one level but it is in fact multi-layered and depicts social realism with empathy and pathos.

The cast are beguiling to watch, every facial movement and action is accentuated, even the mere act of walking up or down stairs can convey hidden meaning, which the camera fragments. Levels of unease are also created by virtue of that effective use of space with unusual camera angles and dramatic weather conditions ratcheting up that sensation. There is a surreal nature to Parasite, which its score emphasises, and furthermore the film adopts elements of the absurd devised in such an ingenious way which is truly cinematic magic. Parasite’s apparent eeriness will certainly keep you riveted and would not feel alien to the Twilight Zone school of filmmaking.

The actors are very impressive and add breadth to their roles creating relatability whilst seeming effortlessly cool. When Ki-Woo and Ki-Jeong Kim were working within the Park family home as private tutors they certainly epitomised this level of nonchalant, understated authority creating an aura of mysticism with the unspoken, almost mythical, tutoring techniques employed. Quite simply, the actors Park So-Dam and Choi Woo-Sik, as Ki-Woo and Ki-Jeong, are compelling to watch in the different directions that Parasite follows and they carry these performances seamlessly thereby inviting the audience to be on their side.

[...]Parasite is a remarkable piece of extremely skilful filmmaking, it is simply a must see film, and so I am looking forward to re-watching the film on its UK general release date.
જો હું પૅરાસાઇટ વિશે એવું કહું કે આ મૂવીની શરૂઆતથી લઈને તેના સમાપ્ત થવા સુધી હું સંપૂર્ણપણે તેમાં પરોવાઈ ગયો હતો, તો તમને તે અતિશયોક્તિ લાગી શકે છે. ટ્રેકિંગ શોટ્સ ધરાવતી આ મૂવીની ફિલ્માંકન શૈલી આકર્ષક છે. લંડન કોરિયન ફિલ્મ ફેસ્ટિવલ દરમિયાન ઘણી કોરિયન ફિલ્મો જોયા પછી, હું આવી ફિલ્મોમાં જોવા મળતી સામાન્ય શૈલીઓથી પરિચિત હતો પરંતુ પૅરાસાઇટ તે બધાથી ચઢિયાતી લાગી! એક રીતે જોઈએ તો પૅરાસાઇટ હાસ્યાસ્પદ લાગે, પણ આ એક થ્રિલર છે કે જે સમાજના વર્ગવિભાજનને ઉજાગર કરે છે તેમજ અન્ય શૈલીઓ વચ્ચે એક પારિવારિક વાર્તા પણ દર્શાવે છે અને તેથી તે તમામ ઉંમરનાલોકોને પસંદ પડે તેવી શક્યતા છે.

પૅરાસાઇટને ખરેખર કોઈ સિનેમા હોલમાં જોવી જોઈએ અને તેની પાછળના કારણ છે તેની સૂક્ષ્મતા અને સ્ટાઇલિશ સિનેમેટોગ્રાફી. સ્પોઇલરને ટાળતા ટૂંકમાં કહું તો પૅરાસાઇટ પાર્ક પરિવાર અને કિમ, એક બેરોજગાર પરિવાર, વચ્ચેની વાતચીતની વાર્તા છે, જેમની વિરોધાભાસી દુનિયા લાંબાસમય સુધી ચાલતા પરિણામો સાથે અથડાય છે.

[...]બોંગ જૂં-હો ઇન્ડોર સ્પેસના અસરકારક ઉપયોગ દ્વારા તેજસ્વી પ્રકાશિત શોટ્સ સાથે દર્શકોની રુચિમાં વધારો કરવામાં સફળતા હાંસલ કરે છે અને ફિલ્મની 2 કલાક 12 મિનિટની લંબાઈ પછી એ અહેસાસ કરવો આશ્ચર્યજનક છે કે મોટાભાગની ઘટનાઓ પાર્ક પરિવારના ઘરની અંદર જ ઘટે છે. ઘરના સાંસારિક તત્ત્વો બોંગ જૂં-હોના સ્વભાવને વ્યક્ત કરતા રસપ્રદ પરિપ્રેક્ષ્ય સાથે પ્રદર્શિત થાય છે. આ એક ધીમી આંચ જેવું છે પરંતુ તમે પૅરાસાઇટની સુંદરતા અને ચાતુર્યનો આનંદ માણશો કારણ કે તે એક સ્તર પર જ ગતિશીલ હોવાછતાં વાસ્તવમાં તે વિવિધ સ્તર પર કાર્ય કરે છે તેમજ સહાનુભૂતિ અને કરુણતા થકી સમાજની હકીકતને દર્શાવે છે.

એકટરોની એક્ટિંગ મંત્રમુગ્ધ કરે તેવી છે, ચહેરાના હાવભાવ પર જોર આપવામાં આવ્યું છે. સીડી ચઢવાની વાત હોય કે તે નીચે ઉતારવાની એ બાબત પણ છૂપા અર્થને વ્યક્ત કરે છે અને કેમેરો આને પણ બખૂબી ઝીલે છે. બેજોડ કેમેરા એંગલ અને તેને પ્રોત્સાહન આપતી મોસમની નાટકીય પરિસ્થિતિઓ દર્શકોમાં અસ્વસ્થતા પેદા કરે છે. પૅરાસાઇટમાં એક અતિયથાર્થવાદી પ્રકૃતિ છે, જેના પર આનું મ્યૂઝિક જોર આપે છે અને વધુમાં ફિલ્મ એવી બુદ્ધિશાળી રીતે ઘડવામાં આવેલા ગૌણ તત્ત્વોને અપનાવે છે જે ખરેખર સિનેમેટિક જાદુ છે. પૅરાસાઇટની દેખીતી ઉદાસી ચોક્કસપણે તમને બાંધી રાખશે અને ફિલ્મ નિર્માણની ટ્વાઇલાઇટ ઝોન સ્કૂલથી અલગ હોવાનો અહેસાસ પણ નહીં કરાવે.

એકટરો ખૂબ જ પ્રભાવશાળી છે અને તેમની ભૂમિકામાં સરળતાપૂર્વક ઊંડાઈ ઉમેરે છે. જ્યારે પાર્ક ફેમિલી હો
મમાં કી-વૂ અને કી-જ્યોંગ કિમ નિજી શિક્ષક તરીકે કામ કરી રહ્યા હતા ત્યારે તેઓ નિશ્ચિતરૂપે આ સ્તરની નિરર્થક, ઓછું મહત્ત્વ ધરાવતી સત્તાનું પ્રતીક છે જે અસ્પષ્ટ, લગભગ પૌરાણિક, શિક્ષણની તકનીકોનો ઉપયોગ કરીને રહસ્યવાદની આભા ઊભી કરે છે. તદ્દન સરળ રીતે, એકટરો પાર્ક સો-ડેમ અને ચોઈ વૂ-સિક, કી-વૂ અને કી- જ્યોંગના રૂપમાં, પૅરાસાઇટ દ્વારા અનુસરણ કરવામાં આવતી વિભિન્ન દિશાઓ જોવા માટે મજબૂર છે અને તેઓ આ પર્ફોર્મન્સને ખૂબ જ સરળતાથી નિભાવે છે જે દર્શકોને તેમની તરફ આવવા માટે આમંત્રણ આપે છે.

[...]પૅરાસાઇટ અત્યંત કુશળ ફિલ્મ નિર્માણનો એક નોંધપાત્ર ભાગ છે, તે એક અચૂક જોવા જેવી ફિલ્મ છે અને તેથી હું આ મૂવી યુકેમાં રિલીઝ થાય તે તારીખની આતુરતાથી રાહ જોઈ રહ્યો છું.


Discuss this entry