Mi amigo no encontró lo que buscaba, y según yo llegué a presumir, consistió en que no buscaba nada, que es precisamente lo mismo que a otros muchos les acontece. Algunas madres, sí, buscaban a sus hijas, y algunos maridos a sus mujeres, pero ni una sola hija buscaba a su madre, ni una sola mujer a su marido. Acaso—decían,—se habrán quedado dormidas entre la confusión en alguna pieza... Es posible—decía yo para mí,—pero no es probable.
Una máscara vino disparada hacia mí.
—¿Eres tú?—me preguntó misteriosamente.
—Yo soy—le respondí seguro de no mentir.
—Conocí el dominó; pero esta noche es imposible; Paquita está ahí; mas el marido se ha empeñado en venir; no sabemos por dónde diantres ha encontrado billetes. ¡Lástima grande! ¡mira tú qué ocasión! Te hemos visto, y no atreviéndose a hablarte ella misma, me envía para decirte que mañana sin falta os veréis en la Sartén... Dominó encarnado y lazos blancos...
—Bien.
—¿Estás?
—No faltaré.
—¿Y tu mujer, hombre?—le decía a un ente rarísimo que se había vestido todo de cuernecitos de abundancia, un dominó negro que llevaba otro igual del brazo.
—Durmiendo estará ahora; por más que he hecho, no he podido decidirla a que venga; no hay otra más enemiga de diversiones.
—Así descansas tú en su virtud; ¿piensas estar aquí toda la noche?
—No, hasta las cuatro.
—Haces bien.
En esto se había alejado el de los cuernecillos, y entreoí estas palabras:
—Nada ha sospechado.
—¿Cómo era posible? Si salí una hora después que él...
—¿A las cuatro ha dicho?
—Sí.
—Tenemos tiempo. ¿Estás segura de la criada?
—No hay cuidado alguno, porque...
Una oleada cortó el hilo de mi curiosidad; las demás palabras del diálogo se confundieron con las repetidas voces de: ¿me conoces? te conozco, etcétera, etc.
¿Pues no parecía estrella mía haber traído esta noche un dominó igual al de todos los amantes, más feliz, por cierto, que Quevedo, que se parecía de noche a cuantos esperaban para pegarles?
—¡Chis! ¡chis! Por fin te encontré—me dijo otra máscara esbelta, asiéndome del brazo, y con su voz tierna y agitada por la esperanza satisfecha. ¿Hace mucho que me buscabas?
—No por cierto, porque no esperaba encontrarte. | Nire lagunak ez zuen aurkitu bila ari zena, eta azkenerako nik susmatu nuen bezala, kontua izan zen ez zela ari deus ere bilatzen, hain zuzen ere beste askori gertatzen zaien berbera. Ama batzuk, bai, beren alaben bila ibiltzen ziren, eta senar batzuk beren emazteen bila, baina alaba bat bera ere ez zebilen bere amaren bila, andre bat ere ez bere senarraren bila. Agian —zioten,— loak hartu ditu pieza baten nahasmenduan... Baliteke —nioen nik neure artean,—baina ez da litekeena. Maskara bat ziztu bizian etorri zen nigana. —Zu al zara?— galdetu zidan misteriotsuki. —Ni naiz— erantzun nion, gezurretan ari ez nintzen segurtasunaz. —Dominoa ezagutu dut; baina gau honetan ezinezkoa da; Paquita han dago; hala ere, senarra etortzen tematu da; ez dakigu nola demontre aurkitu dituen txartelak. Handia lastima! hara nolako abagunea! Ikusi zaitugu, eta bera ez denez ausartu zurekin mintzatzera, ni bidali nau bihar faltarik gabe Zartaginean elkartuko zaretela esateko... Gorri koloreko dominoa eta lazo zuriak... —Ondo. —Ados? —Ez dut huts egingo. —Eta zure andrea, gizona?— ziotsan dena oparotasun-adarrez jantzitako izaki arraro bano arraroago bati, besotik helduta pareko beste bat zeraman domino beltz bati. —Lotan egongo da honezkero; saiatu naizen arren, etortzea erabaki dezala ez dut lortu; dibertsioen etsai amorratuagorik ez dago. —Hala hartzen duzu zuk atseden, bere bertutean uste osoa izanda; hemen gau osoan egoteko asmoa duzu? —Ez, laurak arte. —Ondo egina. Bien bitartean, adartxoena bertatik urrundu zen, eta hitz hauek entzun nituen erdizka: —Ez du ezer ere susmatu. —Nola liteke? Bera baino ordubete geroago irten naiz-eta... —Lauretan esan du? —Bai. —Garaiz gabiltza. Ziur zaude neskamearekin? —Ez dago ardurarik, zerarengatik... Bolada batek nire jakin-minaren haria eten zuen; elkarrizketako gainerako hitzak hainbat ahots errepikaturekin nahastu ziren: ezagutzen al nauzu? ezagutzen zaitut, eta abar, etab. Ez al zirudien nire asturu ona gau hartan maitale guztien moduko domino bat jantzita ekarri izana, zoriontsuago, gainera, gauez zain zeudenen aurrean haiek jipoitzera agertzen zen Quevedo baino? —Txist! Txist! Azkenean aurkitu zaitut— esan zidan beste maskara lirain batek, besotik heltzen zidala, eta bere ahots samurra itxaropen asebeteak asaldatzen zuela. Denbora luzea eman al duzu nire bila? —Ez, benetan, ez bainuen espero zu aurkitzea. |